Hallo beste lezers,
Ik heb ruim een jaar niets laten horen op
dit blog. De reden is, dat ik al sinds 15 juni 2014 ziek ben, dus inmiddels ruim
een jaar.
Wat is er gebeurd:
15 juni 2014 keerden wij 's nacht om 5:15
uur terug van een welverdiende vakantie. Om 8:00 uur moest ik voor het eerst
naar het toilet en om 10:00 uur lag ik in het ziekenhuis.
In eerste instantie lag ik in Breda in het
ziekenhuis (In de buurt van het huis van mijn lieve vriendin Petra), waar
uiteindelijk een alvleesklier ontsteking werd geconstateerd. Ondanks een aantal
verzoeken mijnerzijds, heeft men daar geen contact opgenomen met het Rijnstate
ziekenhuis in Arnhem, waar de endobarrier is geplaatst. Na 9 dagen was ik
zogenaamd genezen en mocht ik weer naar huis.
Na een dag of 3 bij mijn vriendin en thuis doorgebracht te hebben,
voelde ik me weer zo beroerd, dat ik me meldde bij de huisartsenpost. Gelijk
wee naar het ziekenhuis, maar ditmaal in Veldhoven.
In het Maxima Medisch Centrum werd wel contact opgenomen met het
Rijnstate, en vervolgens werd ik naar Arnhem vervoerd met de ambulance.
In Arnhem is meteen mijn endobarrier verwijderd, waarna bij mij “het
licht is uitgegaan”. Ik kreeg een algehele uitval, waarna ik bijna niet meer
kon bewegen. Het ging zo slecht met me, dat ze me een kleine week in slaap
hebben gehouden. Ook moest ik op een ijsbed slapen, vanwege hele hoge koorts
(41,7 graden).
Ook de organen gingen weigeren, waardoor ik o.a. ook nierdialyse
kreeg. Ik had 2 wanden vol staan met apparatuur, maar ik kon nog geen hand
optillen om een TV afstandsbediening te bedienen, laat staan hiervan een knopje
in te drukken. Ook het overlijden van mijn vader ging in deze periode
grotendeels aan me voorbij.
Na een maand intensive care mocht ik over naar medium care en ben
ik weer overgebracht naar Veldhoven. Hier kreeg ik een VAC pomp voor mijn doorligwond
op de stuit, die ik in Arnhem had opgelopen. Met deze pomp heb ik maanden rond
gelopen. In Veldhoven heb ik tot 22 oktober 2014 gelegen, waarna ik naar
Revalidatiecentrum Blixembosch ben gegaan. Telkens keerde de koorts terug en
moest ik weer naar het ziekenhuis. Ondanks de goede voortgang (Ik leerde zelfs
weer lopen), moest ik vanwege de koortsen toch weer definitief naar het
ziekenhuis. Daar werd geconstateerd dat mijn alvleesklier bleef lekken in het
lichaam. Daarvoor kreeg ik drains in het lichaam geplaatst.
Na een maand of 3 mocht ik weer naar huis. Sindsdien ben ik veel
thuis, maar moet af en toe weer terug naar het ziekenhuis.
Gelukkig ben ik nu thuis, maar ik heb nog steeds een drain, een
doorligwond die nog steeds niet is genezen en Sondevoeding op de darmen, omdat
mijn maag helemaal verstopt is vanwege ontstekingen in het lichaam, voornamelijk
rond de darmen.
Kortom: Ik ben nog steeds niet beter en hoopt men nog steeds op
natuurlijke genezing.
Een operatie zou betekenen het dichtmaken van de alvleesklier lekkage
en het toegankelijk maken van de darmen vanuit de maag. Dit schijnt een zeer
heftige operatie te zijn, die men liever niet uitvoert.
Ik hoop jullie een beetje bijgepraat te hebben.
Motto voor mezelf: Het komt zoals het komt, het gaat zoals het
gaat. Dit is wel eens zeer moeilijk, moet ik zeggen.
Oh ja: Door alle ellende en het niet kunnen eten ben ik inmiddels zo'n 60 kilogram afgevallen.
Oh ja: Door alle ellende en het niet kunnen eten ben ik inmiddels zo'n 60 kilogram afgevallen.
Wat een verhaal en een belevenis Ton. Ik wens je het aller beste toe en een zeer spoedig herstel. Je weet op het moment dat je je sterk genoeg voelt om even er tussenuit te gaan, dan doe je een belletje naar me en dan spreken wij een middagje af.
BeantwoordenVerwijderenOok niet vergeten om een keer een afspraak te maken voor een shoot samen met je geweldige vriendin en eventueel kinderen. Ik zal dan mijn uiterste best doen om er iets moois van te maken.
Nogmaals heel veel sterkte en beterschap gewenst!
Micle