Het onderzoekje verliep prima. De arts verraste met de mededeling, dat ik de avond voor de operatie al opgenomen moest worden. Dit omdat ik het vrij nieuwe middel Victoza (GLP-1) gebruik voor mijn diabetes.
Daarna naar het opnameplein, waar mijn medicijngebruik werd doorgenomen. Geen bijzonderheden en door naar de anesthesie.
Voor de anesthesist had ij al een flinke vragenlijst in moeten vullen. Nadat ik deze lijst had afgegeven moest ik eerst een hartfilmpje laten maken, wegen en bloeddruk laten meten. Ook werd de omvang van mijn nek gemeten. Daarna moest ik weer wachten en volgde nog een gesprek met de anesthesiste. Hier kreeg ik nog pijnstillers voorgeschreven voor na de operatie. Ik ben dus gewaarschuwd. Hierna kon ik de thuisreis weer aanvaarden.
Ik heb inmiddels zo veel instructies meegekregen, dat het begint te duizelen. Die medicijnen niet meer voor de operatie. Andere medicijnen wel verplicht innemen voor de operatie. Vloeibaar voedsel de eerste dagen na de operatie. Daarna over naar gepureerd voedsel. Daarna weer vaster voedsel, waarbij ik een aantal zaken niet meer mag eten. Daar ga ik me in verdiepen, als het zo ver is.
Waar ik me het meest druk over maak, is de sedatie (roesje) die ik ga krijgen. Ga je helemaal van de wereld, of "maak je nog wat mee". Hoe ontwaak ik uit mijn roesje en hoe lang ben ik "van de kaart".
Inmiddels heb ik ook telefonisch de officieuze datum voor de operatie toegewezen gekregen. 3 februari 2014 moet voor altijd in mijn geheugen gegrift staan. Iets meer dan week dus. Het komt dus snel dichterbij. Ik hoop dat jullie voor me duimen.
Ton, bij mij en anderen die gelijk met mij de endobarier hebben gekregen was het roesje toch zodanig dat we op de recovery vroegen wanneer het ging beginnen. We waren dus allemaal helemaal weg geweest. Maar je hebt er verder minder last van als van een narcose, je wordt gewoon wakker alsof je geslapen hebt. Niets om je druk te maken dus.
BeantwoordenVerwijderen