Even niet helemaal positief

Even wat minder

Na alle hosanna verhalen, is het nu tijd voor een wat mindere periode. Tot aan Pasen ging het redelijk goed. Rond die tijd begon ik wat vaker klachten te krijgen. Pijn net onder borst, helemaal binnen in mijn lichaam.

Gelukkig had ik in het ziekenhuis een halve apotheek meegekregen, met pijnstillers, middelen tegen misselijkheid en middelen tegen maag/darmkrampen. Vooral de pijnstillers geven wel wat verlichting.

Ook het gewicht ging super........ tot Pasen. Door feestjes, paas-brunch en verdere etentjes kwam ik zomaar weer 3 kg bij. En ik was zo trots op mijn 13,5 kg die ik was afgevallen. Hierna kwam nog een weekendje Parijs. Ik merk wel, dat het mijn humeur niet positief beïnvloedt, als het even wat minder gaat. Daar komt mijn nekpijn nog bij, waarvoor ik fysiotherapie krijg.

Gelukkig gaat het inmiddels weer wat beter. Er is weer wat af, alhoewel ik nog niet bij de stand van voor Pasen ben. Dat ik me wat beter voel, heeft blijkbaar ook een positieve invloed op mijn nek.

Ik ben vorige week op controle geweest bij de endocrinoloog in het Arnhemse Rijnstate ziekenhuis. Was veel moeite (ruim 100 km enkele reis), voor een kort gesprek dat we bijna schriftelijk af hadden kunnen doen. Maar alles was prima.

Voor het eten heb ik een investering gedaan. Ik heb een Philips Airfryer XL aangeschaft, waarmee ik kan bakken zonder of met een klein beetje olie. De eerste resultaten zijn heel bevredigend. Het smaakt prima en het is heel gemakkelijk in het gebruik. Misschien bespaart dit weer de nodige calorieën.

   

De intensieve begeleiding vanuit het ziekenhuis is nu echt een aantal tandjes terug geschroefd. Ik loop weer mee in mijn "eigen" controle programma en heb dan binnenkort ook weer een afspraak met mijn eigen praktijk ondersteuner.

Behalve gewichtsverschillen, zal er de komende tijd weinig te melden zijn. Mijn blog-updates zullen dus een tijdje op een wat lager pitje staan, tenzij er spectaculaire ontwikkelingen zijn.

Ik ga nu het hongergevoel maar even bestrijden met overheerlijke zomerkoninkjes met een beetje zoetstof.  

  

De eerste klachten

Controle

13 maart moest ik op controle. Alles zag er goed uit. Eerst bloedprikken, wat deze keer voor de verandering wel een keertje snel ging. Pas daarna mocht ik gelukkig genieten van mijn meegebrachte boterham, want bloedprikken moet altijd geschieden op een nuchtere maag. Daarna volgde een controle afspraak met Dr. Betzel, die de endobarrier geplaatst had. Als afsluiting volgde nog een gesprek met de met de diëtiste, die me nog voorzag van de nodige. Belangrijkste tip: Minder eten, meer eetmomenten en meer water drinken.

Weer van alles eten en drinken 

Uit de gesprekken met bovenstaande mensen kwam naar boven, dat ik langzaamaan weer meer dingen mag eten en drinken. Ik mag weer eens iets gefrituurd af en toe. Ook Cola Light en zelfs een pilsje (met mate) behoren weer tot de mogelijkheden. Hier mee ben ik uiteraard gelijk aan de slag gegaan. Op vrijdag, na mijn competitiewedstrijd tafeltennis heb ik weer voor het eerst twee pilsjes gedronken en meegegeten met "de hapjes" die gefrituurd en lekker vet waren. Wonder boven wonder, toen nog geen problemen.

Klachten

Op de zaterdag redelijk normaal gegeten, niet te veel tussendoortjes maar misschien wat weinig gedronken. 's Avonds een beetje bankhangen voor de TV met worteltjes, tomaatjes, stukjes brie en augurk. Niet overdreven veel van gehad, maar waarschijnlijk de wortels niet goed genoeg gekauwd. In ieder geval had mijn maag er enorme problemen mee en heb ik de hele nacht ontzettende pijnen in mijn maagstreek gehad.

Door deze problemen met slapen redelijk vroeg opgestaan een een licht ontbijtje gehad. Het leek wel of de endobarrier verstopt zat, en ik bleef maagpijn houden. Dan maar een stuk gaan wandelen. Eenmaal in het bos aangeland, wonnen de peristaltische bewegingen van mijn slokdarm het gevecht. Elke twintig meter kwam er een beetje eet-historie naar buiten. Aan het eind van de wandeling waren we aangeland bij de wortels van de zaterdagavond.

Rest van de week

Gelukkig ging het daarna wat beter en heb ik 's middags en 's avonds redelijk normaal kunnen eten. Ook de maandag voelde ik me redelijk goed. Op dinsdag en woensdag weer veel last gehad. Gelukkig had men bij de operatie allerlei medicijnen voorgeschreven tegen pijn, maag-darm klachten en misselijkheid, waardoor ik deze dagen een beetje doorgekomen ben. Na een analyse van mijn eetpatroon op dinsdag en woensdag, kwam ik tot de conclusie, dat de overheerlijke krentenbollen wel eens de oorzaak konden zijn. De krenten zijn natuurlijk moeilijk te kauwen waardoor deze heel in de maag aankomen, waar ze lekker kunnen gaan wellen. Meteen gestopt met krentenbollen, waarna de pijn ook weer verdween.

Rugpijn 

Ondertussen een kilo of 9 afgevallen. Ik weet het niet zeker, maar misschien is dit wel de oorzaak van mijn rugpijnen, waarvan ik sinds woensdag/donderdag last heb. Ik vermoed dat ik door de gewichtsafname een andere lichaamshouding aanneem, waardoor andere spieren aan het werk worden gezet. Met name bij het spelen van tafeltennis heb ik enorme last ondervonden, met als dieptepunt mijn competitiewedstrijd van vrijdagavond. Bij de eerste wedstrijd ging ik al een beetje door mijn rug heen. Bij de laatste wedstrijd was het echt hommeles en heb ik de wedstrijd uitgespeeld met bijna de tranen in mijn ogen. Daarna nog een feestje, waarbij de rugpijn weer als sneeuw voor de zon verdween. Blijven staan en niet gaan zitten was hier denk de sleutel tot het verdrijven van de pijn. Ik heb nu nog redelijk last van mijn rug, maar het is "om te hebben". Ik hoop dat dit volgende week weer verdwenen is.

Medicatie

Volgende week ga ik weer twee dagen dagcurves van mijn suikerwaarden bijhouden. Vrijdag volgt dan contact met de diabetes verpleegkundige van het Rijnstate ziekenhuis. Doel is om te kijken of de medicatie kan verminderen. Tot nu toe worden deze suikerwaardes steeds beter, dus ik heb goed hoop op vermindering.

Teststrips bloedsuikermeter

Het vervelende van deze dagcurves maken, is het feit dat je de teststrips voor het meten van de suikerwaardes zelf moet betalen, wanneer je geen insuline spuit. Deze zijn best kostbaar. Gelukkig heb ik de bloedsuikermeter wel gratis ter beschikking gehad met een eerste set teststrips. 

Ik houd jullie op de hoogte.

Endobarrier misschien in het basispakket van de zorgverzekeraars?

Stand van zaken
Tot nu toe gaat het prima en kan ik weer voorzichtig van alles eten. Een aantal zaken, zoals koolsoorten, gefrituurde zaken en dranken met koolzuur, moet ik voorlopig nog aan me voorbij laten gaan. Toen ik afgelopen week weer normaler ging eten, veranderde het ontlastingspatroon en kwam er snel weer een paar kilo bij. Inmiddels is het afvallen weer begonnen en zijn er 5 kilo af, dezelfde stand als vorige week. De suikerwaardes blijven redelijk perfect. Afgelopen donderdag ben ik weer op bezoek geweest bij de Vitalys kliniek, en alles zag er prima uit. Zelfs de bloeddruk was perfect. De uitslag van het bloedprikken zal ik dinsdag wel krijgen. De eerste weken heb ik namelijk elke week een bel afspraak met een DIVAS-verpleegkundige, die kennis heeft van alle aspecten rondom overgewicht en diabetes. Ook mijn sport (tafeltennis) heb ik weer opgepakt. Op het ontbreken van energie na (niet verwonderlijk na zo'n operatie en een week vloeibaar eten), gaat dit weer prima en heb ik geen last van de Endobarrier.

Vergoeding
Ik heb op 3 februari 2014 mijn Endobarrier gekregen via de Vitalys kliniek in Velp. Deze kliniek werkt zeer nauw samen met het Rijnstate ziekenhuis uit Arnhem, waar de daadwerkelijke ingreep plaatsvind. Als je ziet hoeveel mensen bij zo'n relatief eenvoudige ingreep betrokken zijn, en het feit dat je 3 jaar begeleiding krijgt vanuit de Vitalys kliniek betekent dat het geen goedkope ingreep is.

Tot nu toe is Menzis de enige zorgverzekeraar die deze ingreep in het vergoedingen pakket heeft zitten. Bij de overige verzekeraars is het dus zelf betalen. Zelf had ik het geluk, dat ik in groep van 50 personen zat, die de operatie vanuit de kliniek heeft gekregen, waarbij de kliniek de kosten voor zijn rekening neemt. Dit zal wel te maken hebben met de promotie van het product "Endobarrier". Ik heb best wel enige energie moeten steken in het aanmelden, maar ik ben tot nu toe erg blij dat het gelukt is.

Basispakket
Goed nieuws is dat in februari en maart door het College Voor Zorgverzekeringen gesproken gaat worden over de Duodenal-Jejunal bypass zoals de EndoBarrier ook genoemd wordt in medische kringen. Men gaat kijken, of deze operatie opgenomen kan worden in het basispakket van de verzekeraars. Mijn angst is echter, dat dit in de medische wereld moeilijk geaccepteerd gaat worden. Het is namelijk een soort "ei van Columbus", en voorkomt een aantal moeilijke operaties waarmee in de medische wereld nogal wat geld wordt verdiend. Ook gebruiken de patiënten na deze ingreep veel minder medicijnen, wat de farmaceutische industrie geld gaat kosten. Ik hoop dat ik ten onrechte een wantrouwen heb en dat de gezondheid van de patiënt ook voor deze groep belanghebbenden op de eerste plaats komt. Mijn dank in ieder geval aan de Vitalys kliniek voor de geboden mogelijkheid. 

De eerste dagen met de Endobarrier

Nadat afgelopen maandag de Endobarrier geplaatst is, volgen hier mijn eerste bevindingen.

Pijn heb ik niet gehad. Wel een vervelend gevoel van misselijkheid. Ik heb van het ziekenhuis een boel medicijnen voorgeschreven gekregen, die nauwelijks gebruikt heb. Alleen de pilletjes tegen misselijkheid en maag- darmkrampen heb ik een paar keer genomen, omdat ze toch voorhanden waren.

Slapen is nog niet elke nacht goed gelukt. De laatste nacht (Vrijdag op zaterdag) heb ik voor het eerst redelijk doorgeslapen. De andere nachten ben ik er veel uit geweest om naar het toilet te gaan. Af en toe een heel kleurrijk gebeuren, om het netjes uit te drukken. Omdat ik deze week niet gewerkt heb, kon ik de slaap overdag een beetje inhalen.

Eten heb ik nog niet veel gedaan. Veel vla, yoghurt en bouillon. Later in de week heb ik ook wat kleine slaatjes genomen, om toch weer iets te proeven. Ook heb ik wat boerenkoolstamppot met appelmoes gegeten. Heerlijk om wat warms te hebben. Vandaag heb ik bij het ontbijt ook twee beschuitjes met smeerkaas gehad. Vanaf komende week ga ik het voedsel weer opbouwen naar een normaler patroon. In het begin misschien zo'n 1300 Kcal per dag en daarna opbouwen naar 1800 Kcal. Als ik dat kan volhouden, gaat mijn plan zeker slagen.

Suikerwaarden zijn sensationeel goed geworden, eigenlijk vanaf het begin. Ik heb nog een keer 9.1 gemeten, niet al te lang na een maaltijd, maar de meeste scores zijn tussen 5.4 en 7.1. Deze scores zijn redelijk ideaal dus (voor de niet diabeten onder ons). En dit zonder enige lichamelijke activiteit van mij, omdat ik nog niets ondernomen heb tot nu toe. Als ik nu weer ga bewegen en sporten, zal dit alleen maar meehelpen.

Afvallen gebeurt natuurlijk vanzelf, als je zo weinig eet. Het eerste resultaat is dan ook verbluffend. Ongeveer 5 kg ben ik kwijt geraakt in de eerste week. Ik realiseer me ook, dat ik nu weer wat normaler ga eten, en dit waardes zijn die ik voorlopig niet meer ga halen. Mijn streven is, om er nog 25 kg af te halen tijdens het gebruik van de Endobarrier. Het gebruik is momenteel nog begrenst tot 1 jaar, maar er lopen verzoeken om deze periode te vergroten. Men is ooit begonnen met 3 maanden, dus wie weet wat de toekomst brengt.

Of het verschil zo groot gaat worden?

Conclusie na de eerste dagen: De Endobarrier doet tot nu toe wat hij moet doen. Ik heb er nog geen echte last van, hoewel ik hem wel voel. De eerste dagen voel je jezelf nog niet super en het is fijn als de eerste dagen geen andere beslommeringen hebt. Je hebt gewenning nodig voor het aangepaste eten en drinken. Ook de veranderingen in je lichaam kosten wat energie. Ik heb er vertrouwen in dat ik me snel beter ga voelen, en ik ga vanaf maandag (1 week na de operatie) de draad van het gewone leven weer oppakken. Dit natuurlijk wel met enige aanpassingen in het voedingspatroon.

Komende week heb een telefonische en een fysieke afspraak met het ziekenhuis. Bij deze laatste afspraken gaat men weer bloed prikken, en zal ik nog wel aanvullende tips en trucs te horen krijgen.

Ik houd jullie op de hoogte.

De Endobarrier zit er in.

Spannende dagen

Het waren twee spannende dagen voor mij. Zondagavond (2-2-2014) opgenomen worden in het Rijnstate ziekenhuis in Arnhem. Dat is momenteel het enige ziekenhuis in Nederland dat deze operatie uitvoert.

Ik had nog nooit in het ziekenhuis gelegen, en vond het een moeilijk gebeuren. Elke keer weer je gegevens herhalen. U bent .... Welke medicijnen gebruikt u.... etc. . Ik weet dat dit nodig is, dus ik beantwoord netjes alle vragen. Verder wordt er verzocht voor de operatie medicijnen te halen bij de apotheek, die men ook in het ziekenhuis al klaarzet. Beter te veel dan te weinig.

Over het innemen van welke medicijnen wanneer wel en wanneer niet heb ik in de vorige aflevering al geschreven. Dat is echt een crime voor de gewone mens.

Voor iemand met mijn postuur is zo'n ziekenhuisbed maar smalletjes. Er gaat van alles door je hoofd de hele nacht, en ik had dus niet zo best geslapen.

Op maandag 3 februari 2014 was dus de operatie zelf. 's Morgens nog even lekker douchen, medicatie nemen voor de operatie en niet ontbijten, want de operatie wordt natuurlijke op de nuchtere maag uitgevoerd. Daarna moest ik speciale operatiekleding aantrekken. Ik zou om 09:15 uur aan de beurt zijn, en tegen 09:30 uur werd ik opgehaald. Zo'n laatste "wacht-kwartiertje" duurt lang, als je er klaar voor bent. Daarna ging het snel.

Voor de operatie kreeg ik eerst een speciale warmtedeken over me heen, een warm kompres op mijn arm en kreeg ik met mijn "lange" haren een haarnetje op en moest ik weer dezelfde standaardvragen beantwoorden. Daarna werd er een infuus met vocht aangesloten, Nog even wachten en ik werd naar de Operatie Kamer gereden.

  

Op de OK was het een drukte van jewelste. Ik telde minimaal 10 mensen in alle consternatie. Ik moest op de operatietafel op mijn zij gaan liggen en kreeg een slangetje in de neus. Daarna heb ik nog gevoeld dat ik een slang in mijn mond kreeg en moest boeren. Toen ik weer wat begon te beseffen was de operatie voor en werd ik naar de uitslaap kamer gereden.

Na een half uurtje kon ik weer naar mijn eigen kamer. Rustig bijkomen, wat thee- en water drinken en daarna kreeg ik al een vlaflip en een kwark. Ondertussen mijn vriendin gebeld, om te melden dat het gebeurd was en dat ze me op kon komen halen. Ik moest echter wachten op het bezoek van de dokter en ook kreeg ik nog een waslijst aan medicijnen.

Toen ik naar huis reed was ik een hele baas, maar 's avonds voelde ik me al snel minder. Niet helemaal goed geslapen de nacht naar de operatie. Ik voel me ook nog een beetje zwakjes.

Vanaf nu hoop ik alleen positieve  meldingen te kunnen doen. Zoveel kilo afgevallen, bloedsuiker ok met weinig of zonder medicatie, geen last van de Endobarrier.

Ook ik weet, dat het niet allemaal hosanna zal zijn, maar

IK GA ER VOOR.

Morgen (Maandag 3 februari 2014), gaat het gebeuren

Zenuwachtig

Mogen is het dan zover. Vanavond (2-2-2014) moet ik me melden en morgen wordt dan de Endobarrier geplaatst. Ik had het niet gedacht, maar ik voel me toch een beetje zenuwachtig.

Ik heb vorige week bij het laatste vooronderzoek zoveel richtlijnen meegekregen. Het vervelende is echter dat de betreffende specialisten dat allemaal niet op papier zetten voor je.

• Deze medicijnen moet je niet nemen de dag voor de operatie
• Deze medicijnen moet je juist wel nemen van een dag voor de operatie
• Deze medicijnen moet je nemen 's avonds voor de operatie en 's morgens voor de operatie
• zoveel uur van tevoren mag je niet meer eten
• Deze pijnstiller moet je gaan gebruiken.

Echt een kakafonie aan richtlijnen die op je afkomen. Gelukkig ben ik redelijk helder van geest en weet ik me wel te redden. Sommige aanwijzingen staan gelukkig op het medicijn zelf. Ik kan me voorstellen dat het voor sommige mensen echt een probleem is om deze regels helder te krijgen voor de operatie.

De operatie zelf wordt een "makkie" voor mij, omdat ik een sedatie (roesje) krijg. Als ik wakker word is de operatie al voorbij.

Er staat in het stappenplan geschreven, dat ik de eerste dagen rustig aan moet doen. Tevens heb ik maagtabletten voor een jaar voorgeschreven gekregen en een speciale pijnstiller. Dat beloofd niet veel goeds voor de eerste dagen.

Gisteren heb ik veel "vloeibaar voedsel" ingekocht voor de eerste dagen. Veel soepjes, vla, en yoghurt drank. Al na enige dagen mag ik over naar gepureerd voedsel. Ook wordt baby-voeding voor wat oudere baby's aangeraden. Ik heb wel wat knijpzakjes met fruit gekocht, maar babyvoeding is een grens die ik nog over moet.

Vandaag rustig voorbereiden, mijn stappenplan en leef -en dieet voorschriften voor de komende tijd nog maar eens bestuderen en me dan vanavond melden in het Arnhemse Rijnstate ziekenhuis.

Ik wensen de artsen succes met de implantatie van de Endobarrier bij mij. Dat komt het met mij ook wel goed.

 

Laatste vooronderzoek

Vandaag (24-01-2013) voor een laatste vooronderzoek naar het Rijnstate ziekenhuis in Arnhem geweest. Al om 8.45 uur moest ik me melden bij de internist. Dat betekende dus dat ik net over zevenen in de auto zat.

Het onderzoekje verliep prima. De arts verraste met de mededeling, dat ik de avond voor de operatie al opgenomen moest worden. Dit omdat ik het vrij nieuwe middel Victoza (GLP-1) gebruik voor mijn diabetes.

Daarna naar het opnameplein, waar mijn medicijngebruik werd doorgenomen. Geen bijzonderheden en door naar de anesthesie.

Voor de anesthesist had ij al een flinke vragenlijst in moeten vullen. Nadat ik deze lijst had afgegeven moest ik eerst een hartfilmpje laten maken, wegen en bloeddruk laten meten. Ook werd de omvang van mijn nek gemeten. Daarna moest ik weer wachten en volgde nog een gesprek met de anesthesiste. Hier kreeg ik nog pijnstillers voorgeschreven voor na de operatie. Ik ben dus gewaarschuwd. Hierna kon ik de thuisreis weer aanvaarden.

Ik heb inmiddels zo veel instructies meegekregen, dat het begint te duizelen. Die medicijnen niet meer voor de operatie. Andere medicijnen wel verplicht innemen voor de operatie. Vloeibaar voedsel de eerste dagen na de operatie. Daarna over naar gepureerd voedsel. Daarna weer vaster voedsel, waarbij ik een aantal zaken niet meer mag eten. Daar ga ik me in verdiepen, als het zo ver is.

Waar ik me het meest druk over maak, is de sedatie (roesje) die ik ga krijgen. Ga je helemaal van de wereld, of "maak je nog wat mee". Hoe ontwaak ik uit mijn roesje en hoe lang ben ik "van de kaart".

Inmiddels heb ik ook telefonisch de officieuze datum voor de operatie toegewezen gekregen. 3 februari 2014 moet voor altijd in mijn geheugen gegrift staan. Iets meer dan week dus. Het komt dus snel dichterbij. Ik hoop dat jullie voor me duimen.

Wat is de Endobarrier en hoe werkt deze?

Wat is de Endobarrier en hoe werkt deze?

Zoals bij aanvang reeds beschreven, is de Endobarrier een soort darmkous, die de eerste 60 cm van de darm na de maag bedekt.

Op de site van het Rijnstate ziekenhuis, waarmee het uitvoerende Vitalys verbonden is, kun je de volgende beschrijving vinden:

"De EndoBarrier™ - of endoluminale sleeve, zoals hij in het Engels heet - heeft in de praktijk meer weg van een langwerpige, smalle 'mouw' zoals op de afbeelding te zien is. De chirurg en Maag Darm Lever-arts plaatsen die endoscopisch via de mond, slokdarm en de maag vlak achter de pylorus, de overgang van de maag naar de twaalfvingerige darm. "

Plaatsing  

Op dezelfde site van Rijnstate kun je ook lezen, dat het geen echte operatie, maar een soort kijkoperatie is:

"Met een endoscopie (geen operatie dus!) wordt een capsule ingebracht met daarin opgevouwen de sheet met aan het begin een uitvouwbaar ankertje. Daarmee haakt de EndoBarrier™ zich vast achter de overgang van de maag naar de twaalfvingerige darm. Na de plaatsing komt het voedsel dat de patiënt eet, niet meer in aanraking met de twaalfvingerige darm. Nadat het voedsel door de EndoBarrier™ is gegaan, komt het verderop in de darm terecht. Hierdoor blijven de spijsverteringssappen in de twaalfvingerige darm aan de buitenkant van de EndoBarrier™ en mengen zich pas later met het voedsel. "

Hier een goed filmpje.

Makers

De endobarrier wordt gemaakt door het Amerikaanse bedrijf GI Dynamics. Helaas voor deze firma is het product nog niet vrijgegeven voor de Amerikaanse markt. Het is daar nog in proef fase, maar de verwachting is dat het ook hier binnenkort wordt vrijgegeven.

Kennis van de artsen en praktijkondersteuners 

Bij de meeste dokters en patiënten begeleiders is deze methode (nog) niet bekend. Ik heb het dus helemaal zelf uit moeten zoeken en mijn praktijkondersteuner en huisarts op de hoogte moeten brengen. Zij stonden echter meteen welwillend tegenover mijn plan. Ook de longarts in het ziekenhuis, die mij een maagverkleining of soortgelijke operatie aanraadde, was nergens van op de hoogte.

Utopia 

Het klinkt misschien allemaal te mooi om waar te zijn, het "Ei van Columbus" of zoals de titel van een actueel TV programma: "Utopia". Voor de obesitas klinieken is het natuurlijk een beetje het paard van Troje: Ze hoeven hun dure "Snij-operaties" minder uit te voeren. Ook dure medicijnen tegen obesitas zoals Reductil en Xenical, die ik natuurlijk heb geprobeerd, vinden dit natuurlijk geen goede ontwikkeling. Hun omzet zal omlaag gaan als deze oplossing grootschalig resultaat gaat oplossen. Ook de producenten voor medicijnen tegen suikerziekte zullen hun omzet zien dalen

Vergoeding verzekering

Helaas is er pas slechts één ziektekostenverzekering die deze ingreep vergoed. Dat is Menzis. De verwachting is wel, dat andere verzekeringen volgen, wanneer de resultaten goed blijven. Ik heb het geluk, dat mijn operatie vergoed wordt door het Rijnstate ziekenhuis en de Vitalys kliniek.

Inleiding

Mijn naam is Ton Bogers. Ik ben 57 jaar en kamp al jaren met overgewicht. Vroeger heb ik allerlei diëten gevolgd, en af en toe viel ik wel eens wat af. Meestal kwam het er sneller bij dan dat het er weer af ging.

Ik was redelijk actief met sporten. Voetbal en tafeltennis werd met grote regelmaat beoefend. Toen de kinderen kwamen, nam niet alleen de leeftijd toe, maar ook het gewicht nam toe. Als je dan ook nog problemen krijgt in de relationele sfeer, is dit geen uitdaging om het overgewicht te bestrijden.

Deze relatieproblemen leidden uiteindelijk tot een scheiding. Na een "rouwperiode" over deze scheiding, is het iets beter gegaan met het gewicht, mede door de steun van mijn vriendin. Maar desalniettemin is een gewicht van 129 kg veel te veel voor een man van 1.81 m.

Bij deze problemen komt ook nog eens, dat ik andere problemen kreeg door mijn overgewicht. Diabetes Mellitus 2, oftewel suikerziekte, is een van deze bijkomstigheden. Een ander probleem is slaapapneu, waardoor ik 's nacht met een neusmasker, gekoppeld aan een soort omgekeerde stofzuiger die lucht in mijn neus blaast, moet slapen.

De hele dag hoor je op radio en TV over het probleem overgewicht. Overal wordt je lage levensverwachting benadrukt en lijkt het soms wel of men mensen met overgewicht als paria's beschouwd, die het allemaal aan zichzelf te danken hebben.

Jawel, er zijn genoeg clichés, maar zijn deze allemaal waar?: "Elk pondje gaat door het mondje.",  "Eten is een verslaving"., "Dikke mensen zijn zo gezellig".

In tegenstelling tot verslavingen zoals Alcohol, Drugs, Roken, Gokken etc. is overgewicht niet direct een te bestrijden verslaving die men kan beëindigen door ergens simpelweg mee te stoppen. Eten en drinken is namelijk een noodzakelijkheid om in leven te blijven, die dagelijks enige malen per dag terugkeert. Sommige mensen kunnen eten wat ze willen, en komen geen grammetje aan. Andere mensen zijn levenslang op dieet, en weten dan nog hun gewicht niet op peil te houden. Sommige mensen zijn ziek, en eten inderdaad veel te veel.

Ik eet en snoep misschien wel iets te veel, alhoewel dit zeker niet extreem is. Drinken beperkt zich tot 2 á 3 pils in de week en af en toe wat wijntjes op een feestje.

Vorig jaar zei de longarts, waarbij ik onder behandeling ben voor mijn slaapapneu: "Heb je ooit gedacht over een maagverkleining". Natuurlijk had ik daar wel eens over gedacht. Maar tegelijkertijd had ik besloten dat dit niet mijn oplossing zou worden. Tijdens mijn speurtocht naar alternatieven werd mijn aandacht getrokken door de Endobarrier, een nieuwe techniek in Nederland aangeboden door de Vitalys kliniek in Velp. Deze Endobarrier is een soort open condoom van 60 centimeter lang dat na de maag in de darmen wordt gehangen. Plaatsing gebeurd met een camera en zonder te "snijden" in het lichaam. Deze darmkous blijft een jaar zitten, en voorkomt opnemen van suikers en vetten in de eerste 60 centimeter van de darmen, direct na de maag. Ook de hormoonhuishouding wordt hierdoor aangepast en hierdoor zou het honger gevoel worden verminderd.

Na overleg met mijn Diabetes verpleegkundige en mijn huisarts, besloten om me aan te melden. Ik werd aangemeld in Heerlen, waarbij het plaatselijke ziekenhuis samenwerkte met het UMC in Maastricht voor deze ingreep. Na enige tijd werd ik benaderd en werd me gemeld dat men de operatie hier niet meer uitvoerde. Hierna weer contact opgenomen met de Vitalys kliniek. Daar werd verteld dat het budget voor 2013 op was, maar dat ik op de wachtlijst kon komen voor 2014. Tot nu toe was (en is) Menzis de enige verzekeraar, die de Endobarrier vergoed. Vitalys meldde echter dat het ziekenhuis 50 plaatsen beschikbaar had, die door het ziekenhuis zouden worden betaald.

Tegen het einde van 2013 ben ik benaderd door Vitalys, of ik deel wilde nemen aan het Endobarrier plan. In december 2013 heb ik de intake gehad, waarna ik begin januari de mededeling heb gehad dat ik aanmerking kwam voor de operatie. Na een antibiotica kuur voor een maagbacterie en wat extra shotjes vitamine D, vanwege een tekort hieraan, volgt deze week het definitieve gesprek met de internist en anesthesie, waarna naar alle waarschijnlijkheid de ingreep plaats gaat vinden begin februari.

Na de operatie volgt een intensieve begeleiding door het team van het ziekenhuis, waaronder ook een diëtiste. Na een jaar zal de Endobarrier weer worden verwijderd en volgt nog een verdere  begeleiding van twee jaar. Hierna zal ik zelf mijn leven en gewicht op de rit moeten houden met mijn aangepaste leefstijl.

Gaan mijn suikerwaardes beter worden en mijn medicijnen verminderen? Gaat mijn gewicht met 20% omlaag, zoals beloofd? Ik ga het hier allemaal vertellen.