Slechte afloop

Hallo beste lezers,

Ik heb ruim een jaar niets laten horen op dit blog. De reden is, dat ik al sinds 15 juni 2014 ziek ben, dus inmiddels ruim een jaar.

Wat is er gebeurd:

15 juni 2014 keerden wij 's nacht om 5:15 uur terug van een welverdiende vakantie. Om 8:00 uur moest ik voor het eerst naar het toilet en om 10:00 uur lag ik in het ziekenhuis.

In eerste instantie lag ik in Breda in het ziekenhuis (In de buurt van het huis van mijn lieve vriendin Petra), waar uiteindelijk een alvleesklier ontsteking werd geconstateerd. Ondanks een aantal verzoeken mijnerzijds, heeft men daar geen contact opgenomen met het Rijnstate ziekenhuis in Arnhem, waar de endobarrier is geplaatst. Na 9 dagen was ik zogenaamd genezen en mocht ik weer naar huis.

Na een dag of 3 bij mijn vriendin en thuis doorgebracht te hebben, voelde ik me weer zo beroerd, dat ik me meldde bij de huisartsenpost. Gelijk wee naar het ziekenhuis, maar ditmaal in Veldhoven.

In het Maxima Medisch Centrum werd wel contact opgenomen met het Rijnstate, en vervolgens werd ik naar Arnhem vervoerd met de ambulance.

In Arnhem is meteen mijn endobarrier verwijderd, waarna bij mij “het licht is uitgegaan”. Ik kreeg een algehele uitval, waarna ik bijna niet meer kon bewegen. Het ging zo slecht met me, dat ze me een kleine week in slaap hebben gehouden. Ook moest ik op een ijsbed slapen, vanwege hele hoge koorts (41,7 graden).

Ook de organen gingen weigeren, waardoor ik o.a. ook nierdialyse kreeg. Ik had 2 wanden vol staan met apparatuur, maar ik kon nog geen hand optillen om een TV afstandsbediening te bedienen, laat staan hiervan een knopje in te drukken. Ook het overlijden van mijn vader ging in deze periode grotendeels aan me voorbij.

Na een maand intensive care mocht ik over naar medium care en ben ik weer overgebracht naar Veldhoven. Hier kreeg ik een VAC pomp voor mijn doorligwond op de stuit, die ik in Arnhem had opgelopen. Met deze pomp heb ik maanden rond gelopen. In Veldhoven heb ik tot 22 oktober 2014 gelegen, waarna ik naar Revalidatiecentrum Blixembosch ben gegaan. Telkens keerde de koorts terug en moest ik weer naar het ziekenhuis. Ondanks de goede voortgang (Ik leerde zelfs weer lopen), moest ik vanwege de koortsen toch weer definitief naar het ziekenhuis. Daar werd geconstateerd dat mijn alvleesklier bleef lekken in het lichaam. Daarvoor kreeg ik drains in het lichaam geplaatst.

Na een maand of 3 mocht ik weer naar huis. Sindsdien ben ik veel thuis, maar moet af en toe weer terug naar het ziekenhuis.

Gelukkig ben ik nu thuis, maar ik heb nog steeds een drain, een doorligwond die nog steeds niet is genezen en Sondevoeding op de darmen, omdat mijn maag helemaal verstopt is vanwege ontstekingen in het lichaam, voornamelijk rond de darmen.

Kortom: Ik ben nog steeds niet beter en hoopt men nog steeds op natuurlijke genezing.

Een operatie zou betekenen het dichtmaken van de alvleesklier lekkage en het toegankelijk maken van de darmen vanuit de maag. Dit schijnt een zeer heftige operatie te zijn, die men liever niet uitvoert.

Ik hoop jullie een beetje bijgepraat te hebben.

Motto voor mezelf: Het komt zoals het komt, het gaat zoals het gaat. Dit is wel eens zeer moeilijk, moet ik zeggen.

Oh ja: Door alle ellende en het niet kunnen eten ben ik inmiddels zo'n 60 kilogram afgevallen.