Spannende dagen
Het waren twee spannende dagen voor mij. Zondagavond (2-2-2014) opgenomen worden in het Rijnstate ziekenhuis in Arnhem. Dat is momenteel het enige ziekenhuis in Nederland dat deze operatie uitvoert.Ik had nog nooit in het ziekenhuis gelegen, en vond het een moeilijk gebeuren. Elke keer weer je gegevens herhalen. U bent .... Welke medicijnen gebruikt u.... etc. . Ik weet dat dit nodig is, dus ik beantwoord netjes alle vragen. Verder wordt er verzocht voor de operatie medicijnen te halen bij de apotheek, die men ook in het ziekenhuis al klaarzet. Beter te veel dan te weinig.
Over het innemen van welke medicijnen wanneer wel en wanneer niet heb ik in de vorige aflevering al geschreven. Dat is echt een crime voor de gewone mens.
Voor iemand met mijn postuur is zo'n ziekenhuisbed maar smalletjes. Er gaat van alles door je hoofd de hele nacht, en ik had dus niet zo best geslapen.
Op maandag 3 februari 2014 was dus de operatie zelf. 's Morgens nog even lekker douchen, medicatie nemen voor de operatie en niet ontbijten, want de operatie wordt natuurlijke op de nuchtere maag uitgevoerd. Daarna moest ik speciale operatiekleding aantrekken. Ik zou om 09:15 uur aan de beurt zijn, en tegen 09:30 uur werd ik opgehaald. Zo'n laatste "wacht-kwartiertje" duurt lang, als je er klaar voor bent. Daarna ging het snel.
Voor de operatie kreeg ik eerst een speciale warmtedeken over me heen, een warm kompres op mijn arm en kreeg ik met mijn "lange" haren een haarnetje op en moest ik weer dezelfde standaardvragen beantwoorden. Daarna werd er een infuus met vocht aangesloten, Nog even wachten en ik werd naar de Operatie Kamer gereden.
Op de OK was het een drukte van jewelste. Ik telde minimaal 10 mensen in alle consternatie. Ik moest op de operatietafel op mijn zij gaan liggen en kreeg een slangetje in de neus. Daarna heb ik nog gevoeld dat ik een slang in mijn mond kreeg en moest boeren. Toen ik weer wat begon te beseffen was de operatie voor en werd ik naar de uitslaap kamer gereden.
Na een half uurtje kon ik weer naar mijn eigen kamer. Rustig bijkomen, wat thee- en water drinken en daarna kreeg ik al een vlaflip en een kwark. Ondertussen mijn vriendin gebeld, om te melden dat het gebeurd was en dat ze me op kon komen halen. Ik moest echter wachten op het bezoek van de dokter en ook kreeg ik nog een waslijst aan medicijnen.
Toen ik naar huis reed was ik een hele baas, maar 's avonds voelde ik me al snel minder. Niet helemaal goed geslapen de nacht naar de operatie. Ik voel me ook nog een beetje zwakjes.
Vanaf nu hoop ik alleen positieve meldingen te kunnen doen. Zoveel kilo afgevallen, bloedsuiker ok met weinig of zonder medicatie, geen last van de Endobarrier.
Ook ik weet, dat het niet allemaal hosanna zal zijn, maar
IK GA ER VOOR.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten